آخَر شَب بود ...
مَست وَ خَراب اَز ڪوچِـﮧ ای میگُذَشتَم ...
ناگَهان دور وَرم پُر اَز گُرگ های ناشِناس شُد ...
سَردَستـﮧ آنها جُلو آمَد ...
سَرم بالا آوَردَم وَ دیدَم او هَمان اَست ڪِﮧ بِیادَش مَست, کَردَم ...
نیش خَندی زَدَم وَ گفُتَم: بِزن ... !
زَد ... !
باوَرَم نِمیشُد ! او هَمان بَره ای بُود ڪِﮧ خُودَم گُرگِش کَردم ....
نظرات شما عزیزان:
پنج شنبه 3 اسفند 1391 10:58
|-
ṩмὄќἔ
-|